Θυμάμαι από νεαρή ηλικία σκεφτόμουν πόσο εύκολο είναι να αφήσει κάποιος τα εγκόσμια και να αφιερωθεί στον Θεό; Μερικές φορές το θεωρούσα ως η εύκολη λύση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής. Άλλες φορές το θεωρούσα το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο να εγκαταλείψει κάποιος τις ομορφιές της ζωής. Σπουδάζοντας, όμως, Θεολογική, κατάλαβα ένα πράγμα. Ο μοναχισμός, η αφιέρωση στον Θεό, είναι μία επιλογή η οποία έρχεται φυσικά όταν κάποιος το έχει μέσα του, όπως η επιλογή να κάνεις οικογένεια, να υιοθετήσεις, όπως όλες οι επιλογές μας.
Μία επιλογή που φέρνει ηρεμία και γαλήνη στην ψυχή. Μία επιλογή η οποία φέρνει ευτυχία στην ψυχή, όπως κάθε επιλογή μας. Και μπορεί στους άλλους να φαίνεται δύσκολο, μπορεί να φαίνεται ότι αρνούνται τον κόσμο, τις δυσκολίες του, όμως, ο μοναχισμός είναι κάτι περισσότερο από όλα αυτά. Είναι πιο πάνω από την άρνηση του κόσμου, είναι πιο πάνω από το «Εγώ», είναι πιο πάνω από κάθε ανθρώπινη, λογική, σκέψη.
Για αυτό και όταν «συνάντησα» το βιβλίο του κυρίου Σπηλιώτη, Από το Μανχάταν στο Άγιο Όρος, ήθελα από την πρώτη στιγμή να το αποκτήσω και να το διαβάσω. Ήθελα να δω πώς ένας άνθρωπος αποφασίζει να αφήσει μία ζωή στο Μανχάταν και να γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος. Ήθελα να δω αν όλα όσα είχα μελετήσει και είχα αναλύσει εσωτερικά στη σχολή είχαν «κάποια βάση». Το συμπέρασμα; Κάποια πράγματα δεν εξηγούνται με τη λογική, κάποια πράγματα είναι για να γίνουν. Το σημαντικό δεν είναι να γίνονται οι επιλογές μας κατανοητές από τους άλλους, το σημαντικό είναι οι επιλογές μας να μας γεμίζουν ευτυχία.
«Χρειάζεται να χαθείς για να βρεις τον δρόμο σου.»
Πρωταγωνιστής της αληθινής αυτής ιστορίας δυνητικά είναι ο κάθε αναγνώστης της.
Οι ανατροπές, οι εκπλήξεις και οι συγκινήσεις που επιφυλάσσει είναι σε μικροκλίμακα ο ορισμός της ανθρώπινης ζωής. Και αν κάτι φιλοδοξεί να πετύχει η καταγραφή αυτής της προσωπικής ιστορίας, είναι ακριβώς να εμπνεύσει στους αναγνώστες της το θάρρος να ζουν τη ζωή τους όπως τους υπαγορεύει η καρδιά και ο λογισμός τους.
Σεπτέμβριος 1973. Μανχάταν, παγκόσμιο εμπορικό και επιχειρηματικό κέντρο.
Στην Αθήνα οι κλιμακούμενες φοιτητικές κινητοποιήσεις κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών προοιωνίζονται τη μεγάλη εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου. Η διαφαινόμενη κοινωνικοπολιτική ένταση και ανασφάλεια στη χώρα οδηγούν τον Πέτρο στην απόφαση να αφήσει πίσω του πατρίδα και οικογένεια και να πάει για σπουδές στη Νέα Υόρκη, τη μητρόπολη του κόσμου.
Πόσο τον επηρεάζει το αμερικανικό όνειρο και η φιλοσοφία του «sky is the limit» στην προσωπική του αυτοπραγμάτωση και ευτυχία;
Ιανουάριος 2020. Τελικά, πόσα χιλιόμετρα δρόμος χωρίζουν τη φαινομενική επιτυχία από την αληθινή ευτυχία.
Αν με την ιστορία του Μοναχού που έγινε CEO επικοινωνήθηκαν στο επιχειρηματικό και ευρύτερο αναγνωστικό κοινό οι αρχές του Αθωνικού Μanagement, με το βιβλίο Από το Μανχάταν στο Άγιο Όρος φωτίζεται ο δρόμος της εσωτερικής θέασης (ή απελευθέρωσης) ως ο μόνος δρόμος για την προσωπική μας ευτυχία.
«Όταν ήμουν τριάντα ετών, ήθελα να είμαι επιτυχημένος.
Με τον καιρό συνειδητοποίησα την επιθυμία μου να γίνω ευτυχισμένος!» (οπισθόφυλλο).
Το βιβλίο του κυρίου Σπηλιώτη δεν είναι απλά μία βιογραφία, είναι ένα ταξίδι πνευματικό, ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης, ένα ταξίδι ψυχικής ανάτασης, ένα ταξίδι ιδιαίτερο. Φυσικά, το γεγονός, ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία, δίνει ένα ξεχωριστό βάρος σε όλα όσα διαβάζουμε. Η ιστορία του πρωταγωνιστή κεντρίζει το ενδιαφέρον από την αρχή. Η επιθυμία του να πετύχει στη ζωή του, να σπουδάσει, η αγάπη του στην οικογένειά του, οι ευκαιρίες στην Αμερική, η προσπάθειά του να είναι άριστος στα μαθήματά του, η φιλοδοξία του να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται στον επαγγελματικό τομέα, η κατάκτηση του Αμερικανικού ονείρου, ο εσωτερικός «πόλεμος» όταν ένοιωσε την ανάγκη να τα αφήσει όλα και να αφιερώσει την ζωή του στον Θεό, ο αγώνας του ως δόκιμος μοναχός στο Άγιο Όρος, είναι αυτά που διηγείται ο ίδιος σε ένα γεμάτο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου…..
Η ιστορία του μοναχού είναι γεμάτη συναισθήματα. Έντονα και δυνατά. Ειδικά όταν διαβάζεις για τον αγώνα του να «πείσει» τους δικούς του ότι η επιθυμία του να γίνει μοναχός είναι κάτι που πηγάζει μέσα από όλο του το είναι. Το ίδιο και όταν έρχεται αντιμέτωπος με δυσκολίες κατά τη διάρκεια της κουράς του. Φόβοι, αδυναμίες, σκέψεις που τον «βασανίζουν», κι όμως, βρίσκει τη δύναμη να τα αντιμετωπίσει. Και η δύναμη του αυτή πηγάζει από τον διακαή του πόθο να «κατακτήσει» την ευτυχία. Γιατί η ευτυχία κατακτιέται με αγώνες. Γιατί η επιτυχία μπορεί πολλές φορές να φέρνει ευτυχία, η οποία όμως είναι φαινομενική.
Το ίδιο δυνατές είναι και οι απαντήσεις του στους φοιτητές όταν τον ρώτησαν πόσο εύκολο είναι να εγκαταλείψει την χλιδή και να μείνει έγκλειστος σε ένα μοναστήρι, ή όταν τον ρώτησαν τι είναι ευτυχία. Απαντήσεις ουσιαστικές, δυνατές. Απαντήσεις οι οποίες σε βάζουν σε σκέψεις, σε βάζουν να δεις μία διαφορετική οπτική από την δική σου. Απαντήσεις οι οποίες σε κάνουν να στραφείς προς εσένα, να δεις το μέσα σου, να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Δεν θα αναφερθώ λεπτομερώς και αυτό γιατί θα χαθεί η ομορφιά των λόγων του. Γιατί κάθε ένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα. Γιατί κάθε έναν τα λόγια του αγγίζουν διαφορετικά την καρδιά του.
Για όλα αυτά και άλλα τόσα, τα οποία θα ανακαλύψετε διαβάζοντας την ιστορία του νεαρού που αποφάσισε «Από το Μανχάταν, στο Άγιο Όρος» να εγκατασταθεί, αξίζει να αφιερώσετε χρόνο στο βιβλίο του κυρίου Σπηλιώτη.
