Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΘΑ ΤΟΝ ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΕΙ.
Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ.
ΟΜΩΣ Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ.
Είναι το πρωινό του θερισμού, κατά το οποίο γίνεται η επιλογή των φόρων και ουσιαστικά ξεκινούν οι δέκατοι Αγώνες Πείνας. Στην Κάπιτολ, ο δεκαοχτάχρονος Κοριολανός Σνόου προετοιμάζεται για τη μία και μοναδική του ευκαιρία να εξασφαλίσει δόξα ως μέντορας στους Αγώνες. Ο άλλοτε πανίσχυρος οίκος των Σνόου έχει ξεπέσει και η μοίρα του κρέμεται από τη μικρή πιθανότητα να καταφέρει ο Κοριολανός να αποδειχτεί πιο γοητευτικός, πιο έξυπνος και πιο πανούργος από τους συμμαθητές του ώστε να νικήσει ο δικός του φόρος.
Οι πιθανότητες είναι εναντίον του, καθώς του αναθέτουν το κορίτσι φόρο από την Περιοχή 12, την πιο ασήμαντη από όλες. Οι μοίρες τους τώρα διαπλέκονται – κάθε επιλογή που θα κάνει ο Κοριολανός θα μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη ή την αποτυχία, στον θρίαμβο ή στην καταστροφή. Μέσα στην αρένα, θα είναι ένας αγώνας μέχρι θανάτου. Έξω από την αρένα, ο Κοριολανός αρχίζει να τρέφει συναισθήματα για τον καταδικασμένο του φόρο… και πρέπει να ζυγίσει την ανάγκη του να ακολουθήσει τους κανόνες ενάντια στην επιθυμία του να επιβιώσει με κάθε τρόπο. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αρκετά χρόνια πριν, η Σούζαν Κόλινς έβαλε το δικό της μέγα λίθο σε αυτό που λέμε, δυστοπική φαντασία, διαμορφώνοντας μια νέα γενιά στον κόσμο της λογοτεχνίας. Η τριλογία της, με την σκληρή, ατσάλινη, σκυθρωπή, ηρωίδα, που πήγε κόντρα σε έναν κόσμο που την χειραγωγούσε από την πρώτη της ανάσα μέχρι την τελευταία, αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. Και όμως η ιστορία των Αγώνων Πείνας, δεν τελείωσε στην ιστορία της Κάτνις. Γιατί η Σούζαν Κόλινς επέστρεψε με το πιο μοχθηρό πρόσωπο πίσω από την ιστορία της. Τον Πρόεδρο που μισήσαμε μέχρι θανάτου. «Η Μπαλάντα των αηδονιών και των φιδιών» το ρίχνει φως στη νεανική ζωή του Κοριολανού Σνόου και των γεγονότων που τον μετέτρεψαν στον πιο τρανό μα και στον πιο απαίσιο πρόεδρο της Πάνεμ. Θα το βρείτε φυσικά στις εκδόσεις Ψυχογιός. Πάμε όμως να τα πούμε πιο αναλυτικά.
Η συγγραφέας μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω, λίγο μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, ανάμεσα στις Περιοχές και την Κάπιτολ. Και οι δύο πλευρές γλύφουν τις πληγές τους, δέκα χρόνια μετά τον πόλεμο, με την άλλοτε πλουσιοπάροχη Κάπιτολ, να προσπαθεί να μαζέψει τα σπασμένα, ακροβατώντας στην αίγλη του παρελθόντος και στα όρια της φτώχιας και με τις Περιοχές, βυθισμένες στην απόλυτη εξαθλίωση και ταπείνωση ως οι χαμένοι του πολέμου.
Μέσα σε όλο αυτό το σκοτεινό σκηνικό, ο νεαρός Κοριολανός Σνόου, κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να κρύψει, τον ξεπεσμό της οικογένειας του, προσπαθώντας να την επαναφέρει και πάλι στο προσκήνιο. Με την εξυπνάδα και την ευστροφία του, έχει έναν και μόνο στόχο. Την κορυφή. Και θα φτάσει στην κορυφή πάση θυσία.
Όταν πλησιάζει η διεξαγωγή των δέκατων Αγώνων Πείνας και ανακοινώνεται πως, οι σπουδαστές της Ακαδημίας θα πάρουν μέρος σαν μέντορες των φόρων, ο Σνόου αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Είναι μια μοναδική ευκαιρία, το άστρο του να λάμψει και να διαπρέψει σαν νικητής των αγώνων. Τι και αν ο φόρος που του τυχαίνει είναι ένα πεινασμένο, αδύναμο κορίτσι; Ο Σνόου θα φτάσει στην κορυφή με κάθε κόστος.
Δεν θα σας κρύψω πως είδα πρώτα την ταινία και μετά διάβασα το βιβλίο, όπως είχε γίνει με την αρχική τριλογία, ωστόσο αυτό δεν με εμπόδισε από το να απολαύσω για άλλη μια φορά, την σαγηνευτική γραφή της Σούζαν Κόλινς, τις όμορφες περιγραφές και τις δυνατές σκηνές που ξέρει να προσφέρει στο κοινό της.
Βέβαια η άποψη μου για τον Σνόου δεν άλλαξε ούτε χιλιοστό. Μπορώ να σας πω ότι έγινε ακόμα χειρότερη με κάθε κεφάλαιο που περνούσε και η πονηριά του ξετυλιγόταν όλο και περισσότερο. Αν πιστεύατε ότι θα διαβάζατε ένα βιβλίο που τον εξιλεώνει για το πως εξελίχθηκε σαν χαρακτήρας, κάνετε λάθος. Αν πιστεύετε πως αυτός ο κακός της ιστορίας, θα εξιλεωθεί για τα αμαρτήματα του, κάνετε λάθος. Από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, ο αναγνώστης θα κάνει μια βουτιά στο σκοτεινό μυαλό του Κοριολανού και θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο.
Μπορεί σε μερικά σημεία η ηθική του να ακροβατεί κάπως παράξενα και να παρουσιάζει κάποιες αναλαμπές φωτός, αλλά γρήγορα επιστρέφει στον κακό εαυτό του που τόσο μισήσαμε. Μου άρεσε το γεγονός πως μπήκαμε για τα καλά μέσα στο μυαλό του. Είδαμε πως σκέφτεται για να σώσει το τομάρι του και να φτάσει την δόξα. Είναι αντιπαθητικός από την πρώτη λέξη που βγάζει μέχρι την τελευταία. Πολύ φιλόδοξος και αυτό του το χαρακτηριστικό είναι που τον οδηγεί στο περισσότερο βιβλίο. Είναι χειριστικός και αλαζόνας, αδίστακτος. Ακόμα και από την πιο τραγική κατάσταση θα καταφέρει να βγάλει κάτι θετικό, για εκείνον πάντα, που θα τον φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο του. Θα του αναγνωρίσω κάποια ελαφρυντικά. Έχει την ικανότητα για φιλία και αγάπη ακόμα και λίγα ψήγματα αυτοθυσίας, αλλά μέχρι το σημείο που δεν απειλείται το μέλλον του.
Και εκεί αρχίζουν οι σκέψεις στον αναγνώστη. Πότε κάποιος γεννιέται κακός και πότε γίνεται; Πότε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα πρέπει να υπερβαίνει πάνω από όλα; Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να θυσιάζουμε στον βωμό της δόξας; Παρόλο τον δύσκολο χαρακτήρα του Σνόου, οι επιλογές του και μόνο αυτές, είναι εκείνες που διαμορφώνουν το κακό κομμάτι του χαρακτήρα του. Όταν έχει την επιλογή να κάνει το σωστό αλλά να πονέσει, εκείνος επιλέγει τον εαυτό του, βάζοντας τον εγωισμό μπροστά. Όταν βλέπει και αναγνωρίζει το διεφθαρμένο σύστημα στο οποίο καλείται να συμμετάσχει και αντί να το πολεμήσει μόλις του δοθεί η ευκαιρία, εκείνος το εκμεταλλεύεται προς όφελος του. Γίνεται συνένοχος στα εγκλήματα που καταδικάζει. Επιλέγει την σκληρότητα από την αλήθεια. Γίνεται ο θηρευτής για να μην γίνει το θήραμα.
Δεν αναφέρομαι καθόλου στη Λούσι Γκρέι γιατί ήταν ένας χαρακτήρας που δεν με τράβηξε αν και νομίζω πως άξιζαν ο ένας τον άλλον. Δεν ξέρω αν τον αγάπησε, ωστόσο και εκείνη τον χρησιμοποιούσε για να επιβιώσει, τον χειριζόταν για να ζήσει. Η σχέση τους δεν θα είχε μέλλον, από την στιγμή που δεν θα είχαν τίποτα άλλο να προσφέρουν ο ένας για τον άλλον.
Το μυθιστόρημα «Η Μπαλάντα των αηδονιών και των φιδιών» είναι μια ιστορία για την δημιουργία ενός τυράννου. Αλλά όχι οποιουδήποτε. Ο Σνόου ανήκει στο είδος των ανθρώπων που καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που κάνει τους άλλους να επαναστατούν. Για ποιο λόγο χρειάζεται ο πόλεμος, μα και η τιμωρία μετά από αυτόν. Είναι ένα από τα πιο ανατριχιαστικά χαρακτηριστικά του θα έλεγα και αυτό που θα διαμορφώσει τους Αγώνες Πείνας όπως τους γνωρίσαμε στη βασική τριλογία. Δεν υπάρχει λύτρωση για εκείνον. Σίγουρα θα ξανά διαβάσω και την τριλογία, βλέποντας την με άλλη οπτική, τώρα που ξέρω περισσότερα πράγματα για τον πιο βάναυσο διοργανωτή των αγώνων.
