Που από το παράθυρο μου κοιτώ και βλέπω πως ο ουρανός σκοτεινιάζει καθώς όλο και περισσότερα μαύρα σύννεφα τον κυκλώνουν σαν μια θυμωμένη οργή που είναι έτοιμη να ξεσπάσει μέσα…
Μόνο και συναντήσω ...Μόνο και συναντήσω αυτή την κυρία που λέγεται “ΖΩΗ” μπροστά μου. Αυτό το ειρωνικό μα ταυτόχρονα υπέροχο θεΪκό κατασκεύασμα,έχω να της πω δυο φωνήεντα.Που της αρέσει να παίζει…
Όλα μοιάζουν γαλήνια. Ήρεμα από ψηλάΣαν ένα απαλό χάδι αέρα στο πρόσωπό σου όσο στέκεις ακίνητος μέσα στην πραγματικότητα ..Τι κι αν όλα κινούνται τόσο γρήγορα ... Μέσα στο άγχος…