Στου νυχτερινού ουρανού τη σιωπή, εκεί που το απαλό αεράκι καθαγιάζει την ύπαρξη και χτυπά ρυθμικά η καρδία σε ανίερη συμφωνία, τα αστέρια τρεμοπαίζουν σαν νοσταλγικά φαντάσματα μιας άλλης εποχής.
Η αγάπη μας, φωτιά μυστική, καίει στο εβένινο σκοτάδι με πάθος αθέατο, αρχέγονο από το άγγιγμα του έρωτα στα άδυτα της λήθης.
Η σελήνη κρυφός παρατηρητής χαδεύει τα βλέφαρα μας, σκουπίζει τα δάκρυα της προσμονής με άγγιγμα δροσερό σαν ολόγιομο φεγγάρι καθώς ο άνεμος σε καλεί κοντά μου. Ψίθυροι ενός ονειρικού κόσμου αγκαλιάζουν το φως των ουράνιων σωμάτων και τη σκιά του κοσμικού ωκεανού σαν σμίγουν με τον πόθο της επιθυμίας!
Β.Γ.Μ 21/8/25
