Αν τα χρώματα γινόντουσαν σκέψεις, αν τα αρώματα γινόντουσαν λέξεις, αν οι μελωδίες γινόντουσαν εκφράσεις ... τότε θα είχαν μόνο έναν τίτλο ... Περιστροφές Σκέψης! Σκέψεις ανυπάκουες, εσωτερικές, δαιδαλώδεις, μπερδεμένες, ευμετάβλητες, χωρίς όριο και μέτρο. Σκέψεις έξω από πρέπει και κανόνες. Αυτές τις σκέψεις μοιράζεται μαζί μας η Φένια Κινικλή και μας ταξιδεύει στα πιο βαθιά μονοπάτια της ψυχής μας. Μονοπάτια που εμείς οι ίδιοι διστάζουμε να διαβούμε. Μονοπάτια που μέσα απο τις λέξεις ανοίγονται μπροστά μας και μας προκαλούν να τα εξερευνήσουμε.
Και όταν τολμήσουμε να τα περπατήσουμε, να τα απολαύσουμε, σεργιανίζοντας μέσα από αυτά, θα δούμε τον αληθινό μας εαυτό. Θα γνωρίσουμε τον λευκό καμβά της ψυχής μας και να τον ζωγραφίσουμε με τα πιο ζωντανά χρώματα. Αρκεί να αφεθούμε. Αρκεί να ελευθερωθούμε από όλα όσα μας πνίγουν. Αρκεί να ταξιδέψουμε στα σύννεφα. Να κοιτάξουμε τον μουντό ουρανό και να διακρίνουμε το φως του ήλιου που κρύβεται από πίσω του.
Αφηγήματα και διηγήματα, που με ταξίδεψαν. Κάθε ένα από αυτά και μία ενδόμυχη σκέψη μου. Σε κάθε ένα ξεχωριστά και σε όλα μαζί είδα κομμάτια του εαυτού μου. Είδα εμένα. Ιστορίες άλλων, που όμως τις ένοιωθα δικές μου. Και μόλις τελείωνε η μία ιστορία είχα την ανάγκη να κλείσω το βιβλίο και να συναντήσω εμένα. Να συζητήσω με τον εαυτό μου. Να του πω όλα όσα διστάζω να παραδεχτώ. Άγχη, φοβίες, αποφάσεις, όλα όσα χάραξαν τα δικά τους σημάδια στη ζωή μου.
Και τις διάβασα ξανά. Γιατί η συνάντηση με τον εαυτό μου με γέμισε πληρότητα. Μου γέννησε συναισθήματα όμορφα, αλλά και ανήσυχα. Μου δημιούργησε σκέψεις και απορίες που ήθελα να αντιμετωπίσω ξανά. Περιστροφές έκαναν οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μου. Και έβρισκαν διέξοδο στις ιστορίες της Φένιας Κινικλή. Ανάγκη από ταξίδι είχε η ψυχή μου και το έζησε μέσα απο το ταξίδι της νοσταλγίας του παρελθόντος. Και ας θυμήθηκα στιγμές καλές, αλλά και στιγμές πικρές. Ακόμα και αυτές διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου.
Και πλημμύρισε με αν το μυαλό μου. Όπως στην ιστορία "Αν..." ... Πόσα αν θυμήθηκα, πόσα αν καινούργια εμφανίστηκαν. Και θέριεψαν μέσα μου τα Αν. Και ευχαριστήθηκε η καρδιά μου όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν έμεινε στάσιμη η ύπαρξή μου. Ηρέμησε το μέσα μου όταν είδα ότι, παρά τα "αν", βρήκα τρόπο να αναμετρηθώ μαζί τους και να αλλάξω τον δρόμο της ζωής μου.
Περιστροφές Σκέψης ... Ένα βιβλίο γεμάτο συγκίνηση, αναζήτηση, φόβο, αγάπη, λύτρωση ... Ένα δώρο προς τον ίδιο μας τον εαυτό ...
