Η K. L. Walther συστήνεται στο ελληνικό κοινό με το βιβλίο της "Ένα καλοκαίρι χωρίς κανόνες" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα άκρως μεθυστικό, καλοκαιρινό μυθιστόρημα που υπόσχεται να σας παρασύρει στα νερά του.
Η συγγραφέας μας μεταφέρει στο ειδυλλιακό νησάκι Martha's Vineyard. Εκεί θα μεταβεί η Μέρεντιθ Φοξ, μαζί με τους γονείς της, για έναν καλοκαιρινό γάμο.
Ωστόσο τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα για την Μέρεντιθ. Είναι η πρώτη φορά που θα βρεθεί μαζί με ολόκληρη την οικογένεια της, έπειτα από τον τραγικό θάνατο της αδερφής της, δεκαοχτώ μήνες πριν. Η Μέρεντιθ δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα, παρόλα αυτά για να ανανεώσει τους οικογενειακούς δεσμούς που παραμέλησε και για να τιμήσει την μνήμη της αδερφής της, Κλερ, θα λάβει μέρος στο πατροπαράδοτο παιχνίδι που παίζουν κάθε χρόνο, τον Δολοφόνο.
Οι κανόνες είναι απλοί και μόνο τρεις: Το παιχνίδι παίζεται είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Το παιχνίδι παίζεται μόνο σε εξωτερικούς χώρους. Δεν θα υπάρξει καμία παρεμπόδιση των εκδηλώσεων του γάμου. Οπλισμένη με θάρρος και το μικρό νεροπίστολο της, η Μέρεντιθ θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει το παιχνίδι που λάτρευε η αδερφή της, ακόμα και να συμμαχήσει με τον ακαταμάχητο κουμπάρο, κινδυνεύοντας να χάσει την καρδιά της.
Το μυθιστόρημα της K. L. Walther είναι ο απόλυτος σύντροφος του καλοκαιριού. Τα ειδυλλιακά μέρη και τα πανέμορφα τοπία που περιγράφονται στο κείμενο, θα σας βάλουν αμέσως στο κλίμα του νησιού και των ξέφρενων ρυθμών που ακολουθεί η οικογένεια Φοξ.
Στην ιστορία συμπεριλαμβάνονται πολλοί μικροί χαρακτήρες της οικογένειας και όχι μόνο, που περιστοιχίζουν την πρωταγωνίστρια χαρίζοντας όχι μόνο ένα χεράκι βοηθείας όπου το χρειάζεται, αλλά και άφθονες στιγμές γέλιου. Ευτυχώς αν δεν τα πάτε καλά με τα ονόματα, στην αρχή του βιβλίου υπάρχει το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας, σε περίπτωση που μπερδευτείτε.
Ένα από τα στοιχεία που μου άρεσαν στο βιβλίο, ήταν η χημεία και το φλερτ ανάμεσα στην Μέρεντιθ και του Γουίτ. Ο δεσμός τους ήταν απλός, αβίαστος, ένας καλοκαιρινός έρωτας που έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω, σε κάτι πιο δυνατό. Εγώ προσωπικά τον ζήλεψα. Αγάπησα το πως ο Γουίτ, με τον χαρακτήρα του καταλάβαινε περισσότερο την Μέρεντιθ, από ότι η ίδια τον εαυτό της, πως την βοήθησε να διαχειριστεί τα συναισθήματα που πάλευαν μέσα της, από τον χαμό της αδερφής της.
Μπορεί η πλοκή του βιβλίου να φαίνεται ανάλαφρη, ωστόσο η συγγραφέας επιτυγχάνει να εμβαθύνει αρκετά στον πόνο και στην απώλεια της πρωταγωνίστριας και των οικείων της. Μέσα από το παιχνίδι του Δολοφόνου, όλοι μαζί, καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τα άλυτα θέματα που υπάρχουν μεταξύ τους, βρίσκοντας την ισορροπία ανάμεσα στην ευτυχία και τον θρήνο.
Παρόλο που το βιβλίο μου άρεσε υπεραρκετά, έχω μικρή ένσταση. Δεν κατάλαβα το όλο Taylor Swift vibe. Περίμενα να αναφέρετε περισσότερο τόσο η καλλιτέχνης όσο και τα τραγούδια της, μιας κι έτσι το προωθούν και το διαφημίζουν. Υπήρχαν μόνο πέντε με έξι αναφορές, αν μέτρησα σωστά, οπότε κάποιος φαν της Taylor που περιμένει να δει περισσότερα, ίσως και να απογοητευτεί λιγάκι.
Το μυθιστόρημα "Ένα καλοκαίρι χωρίς κανόνες" είναι ένα γλυκό, νοσταλγικό ανάγνωσμα που θα σας φέρει στο νου, μνήμες από τα δικά σας καλοκαίρια, από τους έρωτες και τις περιπέτειες που όλοι έχουμε, λίγο πολύ ζήσει. Δώστε του μια ευκαιρία και δεν θα σας απογοητεύσει.
