Ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε το πρώτο μέρος αυτού του μακροσκελούς άρθρου κι επιστρέψατε για το δεύτερο!
Για το κλείσιμο, έχουμε τις ιστορίες με πρωταγωνιστή τον περίφημο Ράντολφ Κάρτερ. Είναι τέσσερις: Η κατάθεση του Ράντολφ Κάρτερ, η ονειρική αναζήτηση της άγνωστης Καντάθ, το ασημένιο κλειδί και από τις πύλες του ασημένιου κλειδιού. Και οι τέσσερις ιστορίες συνδέονται κάπως, αν και η κάθε μία ακολουθεί ξεχωριστή πορεία από την άλλη. Στην πρώτη ιστορία με τίτλο «Η Κατάθεση του Ράντολφ Κάρτερ» ο ήρωας μας εξιστορεί χωρίς περιττά λόγια, τα γεγονότα που συνέβησαν, όταν εκείνος κι ένας στενός του φίλος, σύλησαν έναν αρχαίο τάφο και τι έγινε στην συνέχεια.
Έπειτα, στην ιστορία με τίτλο «Η ονειρική αναζήτηση της άγνωστης Καντάθ» βλέπουμε τον Κάρτερ, σε έναν ονειρικό, πλασματικό κόσμο, να αναζητάει με πάθος, σθένος κι επιμονή, μια μαγική φανταστική πόλη που στοιχειώνει τα όνειρα του. Η λαχτάρα του γι’ αυτήν την πόλη είναι τόσο δυνατή, που δεν διστάζει να ταξιδέψει σε αμέτρητους ονειρικούς κόσμους, να τα βάλει με παράξενα πλάσματα που μοιάζουν με ανθρώπους αλλά δεν είναι, να συμμαχήσει με δαίμονες και να πατήσει το πόδι του, στην πόλη των Μεγάλων Θεών, Καντάθ. Πολλοί θα προσπαθήσουν να τον αποτρέψουν, θα τον προειδοποιήσουν πως η Καντάθ και οι Θεοί που ζουν εκεί δεν ανέχονται εισβολείς, καταπατητές, πως αυτό που αναζητά καλύτερα να μείνει στη φαντασία του. Κι όπως πολύ σωστά μαντέψατε, ο Κάρτερ δεν ακούει κανέναν.
Από όλες τις ιστορίες του βιβλίου θεωρώ, πως η αναζήτηση της άγνωστης Καντάθ, είναι εκείνη που ο Λάβκραφτ ξεδιπλώνει όλη την φαντασία του. (Σημείωση: είναι τα πρώτα έργα του που διαβάζω, οπότε δεν γνωρίζω αν υπάρχουν τόσα πολλά φανταστικά στοιχεία και στις υπόλοιπες). Θέλετε άγνωστα απάτητα νερά, όπου ακούγονται στριγκλιές και ξεφωνητά από τα βάθη τους; θα τα έχετε. Θέλετε δαιμονικά πλάσματα που τρέφονται με σάρκες, παράξενα πουλιά που ζουν στα έγκατα της γης, κυνηγόσκυλα κρυμμένα στο πιο πυκνό σκοτάδι; θα τα έχετε κι αυτά. Μαγικοί κήποι, μια κόλαση πολύ διαφορετική από αυτήν που φανταζόμαστε, υπόγεια τούνελ με τέρατα, ψυχρές πόλεις στον ουρανό, είναι ένα μικρό δείγμα του τι σας περιμένει, στην αναζήτηση για την άγνωστη Καντάθ.
«Το ασημένιο κλειδί» και η ιστορία με τίτλο «Από τις πύλες του ασημένιου κλειδιού» ενώ ακολουθούν την ίδια φανταστική γραφή με την άγνωστη Καντάθ, τις βρήκα λίγο αδιάφορες. Ειδικά το Ασημένιο Κλειδί. Μπερδεύτηκα κάπου στην πορεία κι έπρεπε να το ξανά διαβάσω. Οι πύλες του ασημένιου κλειδιού μου άρεσαν λίγο περισσότερο, ίσως γιατί γράφτηκαν σε συνεργασία με την Χόφμαν Πράις. Πάντως αν και οι συγγραφείς, μας δίνουν πολλά προφανή στοιχεία, για το τέλος της ιστορίας, με εξέπληξε ιδιαίτερα το τέλος.
Κι επειδή, αν συνεχίσω να γράφω για τον Λάβκραφτ, θα καταλήξετε να διαβάζετε έκθεση κι όχι την γνώμη μου για τα έργα του, θα πω για το τέλος πως, αυτό που παρατήρησα σαν αναγνώστης, είναι η βαθιά μελέτη που έκανε ο Λάβκραφτ, προτού συγγράψει κάποιο κείμενο. Ιδιαίτερα, στα Βουνά της Τρέλας, φαίνονται ξεκάθαρα οι γνώσεις του γύρω από την βιολογία, την παλαιοντολογία, ναυσιπλοΐα και πολλές άλλες επιστήμες. Παρόλο που ο Λάβκραφτ βομβαρδίζει τον αναγνώστη με άπειρες πληροφορίες και περιγραφές, τόσο των τόπων που επισκέπτονται οι ήρωες του, όσο και των πλασμάτων που συναντάνε, αυτά ακριβώς τα στοιχεία, είναι που κάνουν το έργο του τόσο αληθοφανές και ρεαλιστικό. Έχει ένα αριστοτεχνικό τρόπο, μέσα από τις μεγάλες, πολλές φορές ασύνδετες παραγράφους, μέσα από τις τεράστιες προτάσεις, να σε βάζει στο κλίμα της υπόθεσης, στην θέση του ήρωα. Σε μεταφέρει μαγικά, από τον ζεστό καναπέ σου, στα φρικιαστικά Βουνά της τρέλας και στις άγνωστες οντότητες του ονειρικού κόσμου της Καντάθ.
Βρείτε το πρώτο μέρος εδώ: "Τα βουνά της Τρέλας" Άπαντα 1, Χ.Φ. Λάβκραφτ Μέρος πρώτο
