"Την είδε και του κόπηκε η ανάσα...
Ναι... Ναι... Τη δηλητηρίασε...
Ένας θρυμματισμένος καθρέφτης ο κόσμος μου...
Πολλές αναβολές που φράζουν τον δρόμο...
Θα ζήσω κι είναι για μένα...
Το ξεβρασμένο σώμα επιπλέον...
Οι παραδόσεις... Δεν ξέρω πώς ξεκίνησαν...
Η ηλικία δεν καθορίζεται από τον χρόνο, αλλά από την κούραση της ψυχής...
Έτσι έκλεισε το προξενιό τής Φώτως και του Φανούρη.
Για τα απροσδόκητα, τις εκπλήξεις και τα συμπτωματικά ανταμώματα στη ζωή... Αισθήματα που καθοδηγούν... Σκέψεις και αποφάσεις στο χρονοπλαίσιο διαδρομών, αλλά κι ο φόβος που λεηλατεί την επιθυμία τού υπάρχειν αφήνοντας την επίγευση μιας ποικιλόμορφης συναισθηματικής ταλάντευσης..." (οπισθόφυλλο).
Ένα ταξίδι στις κοινωνικές δεσμεύσεις, ένα ταξίδι στα στερεότυπα, ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτό είναι για μένα "Το τριαντάφυλλο της άρνησης". Ιστορίες ανθρώπων που ένοιωσαν τον πόνο και την εγκατάλειψη. Που προσάθησαν να ορθοποδήσουν μετά από την εσχάτη προδοσία της οικογένειάς τους ή του αγαπημένου τους προσώπου. Κάθε ιστορία μία ξεχωριστή εμπειρία. Κάθε ιστορία μία προσωπική ανάμνηση. Κάθε ιστορία μοναδικά συναισθήματα. Κάθε ιστορία μία ελπίδα ότι μπορείς να ξεπεράσεις τον πόνο, την απογοήτευση, αρκεί να αγαπήσεις τον εαυτό σου.
"Το τριαντάφυλλο της άρνησης" κλείνει μέσα του όλες τις αλήθειες της κοινωνίας μας και μας βάζει σε σκέψεις. Η περιθωριοποίηση του εαυτού σου για χάρη του "τι θα πει ο κόσμος" και ο συμβιβασμός και ο γάμος εξ ανάγκης για να μην στιγματιστείς. Κλείνει, όμως, μέσα του και όλη τη δύναμη που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και να πάει κόντρα στα "πρέπει" της κοινωνίας. Γυναίκες που εναντιώθηκαν σε έναν κακοποιητικό σύζυγο και τον εγκατέλειψαν. Γυναίκες που αψήφησαν την προδοσία και έφυγαν για άλλα μέρη να βρουν τον εαυτό τους. "Το τριαντάφυλλο της άρνησης" είναι ιστορίες που μας συγκινούν, μας ανατριχιάζουν. Είναι ιστορίες που μας βάζουν σε σκέψεις. Ιστορίες που μας βοηθούν να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, καθώς σε μερικές από αυτές ίσως βρούμε δικά μας στοιχεία.
