Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα πριγκιπόπουλο που σαν έπεφτε το λυκόφως έπαιζε στο πιάνο του το αγαπημένο του κομμάτι. Τα δάχτυλα ταξίδευαν σε αναμνήσεις τόσο νοσταλγικές που θα…
Κι είναι εκείνος ο έρωτας... ο παράτολμος, που σπάει κάθε αραχνοΰφαντο ιστό, όρια και αποστάσεις.. Μια πρωτόγνωρη απελευθέρωση σε κολασμένα σπλάχνα. Εκείνος που στάζει μέλι, σταγόνες γλυκύτητας σε σκασμένα χείλη κόκκοι υπεροχότητας , ζάχαρης…
Τι κουβαλάει η καρδιά σου; Πόση ευτυχία; Πόσες στιγμές; Πόσες ιστορίες, μικρές καθημερινές αλήθειες. Πόσα όνειρα και προσδοκίες. Σαν τα κύμβαλα του νου αντηχήσουν, πράξεις, δράσεις προς τον αγώνα της…
Ατόφιο φεγγάρι σαν κερί φλέγεται, ύμνους εξυμνεί στην σκιά των άστρων. Αγάπη αντιφεγγίζει, βλεφάρισμα η ελπίδα κι αυτή η δροσιά, μελαγχολικό αηδόνι ανασαίνει, πάλλει τα φυλλώματα σε ανεπαίσθητο θρόισμα όπως…
Ο ήλιος του απομεσήμερου, εκτυφλωτικά καυτός περόνιασε με τις ακτίνες του την άνυδρη γη της άγριας Δύσης. Ένας αετός έκραξε χτυπώντας τα μεγαλόπρεπα φτερά του περνώντας πάνω από το υψηλότερο…
Και κάποτε ήμουν εκεί ανάμεσα στην ζωή και το τέλος, ισορροπούσα σε αυτή την λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το θάνατο από την ύπαρξη. Τι σημασία έχει αν τα πύρινα μάτια…
Ο πόνος και η θλίψη καθρεφτιζόταν μέσα του. Σε ανήλιαγο ωκεανό βυθισμένη η καρδιά του, χαμένους χτύπους προσπερνά, όνειρα, εφιάλτες που μετουσιώθηκαν σε στάχτη. Αφιερωμένη στις απύθμενες αβύσσους της …
Ανταριασμένος έρωτας ξεψυχά από τα σπλάχνα του ουρανού. Πλέει κι χάνεται στην δροσιά των κυμάτων. Σαν όραμα, σαν οφθαλμαπάτη αγγίζει τα πορφυρά κοράλλια. Θρύλοι των ναυτικών, γοργόνες εξυμνούν μαργαριτάρια. Λιμάνια,…